Pat Reedy & The Longtime Goners (US) country Missy Sippy Gent (12-06-2018) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy info band: Pat Reedy & The Longtime Goners © Rootsville 2018

Het is niet omdat de Gentse feesten in zicht komen, dat ze daar stil zitten, wel integendeel. Elke week nog zeker een tweetal gigs gepland en daar zijn steengoede bij, zoals vorige dinsdag, het Canadese viertal van The Burying Ground.

Nu was het, zoals ze bij Monty Python zouden zeggen:” And now for something completely different”. We kregen authentieke country en honky tonk straight down from New Orleans, ondertussen is het Tennessee geworden maar bref, gebracht door een band die houdt aan de oude tradities en door rolling Stone magazine zelfs werd geplaatst bij de 10 beste country artiesten van het jaar. Voor mij ook al nobele onbekenden, maar uit ervaring weet ik ondertussen dat dit niets betekent.

Reedy rekruteert zijn muzikanten in New Orleans, het zijn allemaal getalenteerde straatmuzikanten en men weet nooit op voorhand wie de man bij zich heeft. De mannen worden beïnvloed door mensen als Woody Guthrie, Buck Owens, John Pine en de oude Delta blues, old style country en de vergeten muziek uit de Appalachen. Maar vooral drinken ze graag een biertje. Zo gaat het zingen en spelen véél beter. Ondertussen wist ik wel wie Pat bij zich had voor deze avond, namelijk : Ryan Elwell aan de drums, John Miller op bass en Leo Lindahl op de pedal steel. 4 original country boys, hoewel original? Niet echt gezien Leo een rasechte Zweed is.

So time to saddle up my horse, put on my Stetson and my snake-leather boots and take the trail up to Ghent. Het is nu niet te zeggen dat ik zo’n country fanaat ben, maar ik kan het genre best pruimen als het niet te melig is.

Voor de gig kon ik al kennis maken met Pat en het is een fijne, aimabele kerel die duidelijk met zijn twee voeten stevig op de grond staat en weet wat hij wil. Gezien we nog steeds in de studieperiode zitten, nog steeds niet zo veel volk, maar Marie’s Joint was toch aangenaam gevuld. Iets over negen kwam MC Marie de aftrap geven en vertrokken wij met een leuke ‘Bloodshot’ en kregen we een rit met de Pony Express met songs zoals ‘Burgundy In The Rain’, ‘Big Wheels’, ‘The Losing Side’ of ‘Tallest Man In Tennessee’.  Allemaal zeer aangenaam en de eerste set was zo voorbij. We kregen geen platte doordeweekse country, maar doordachte songs met teksten met inhoud, mooie driestemmige stukken, waarbij Pats stem perfect matcht met de backings van drummer Ryan en bassist John. En te zeggen, dat voor een Zweed, Leo Lidahl zich perfect kweet van zijn taak op de lapsteel. Mooie mix tussen Country en Americana.

Na een korte pauze, waarbij door de band werd genoten van het Belgische gerstenat, kregen we een gelijkaardig verhaal in de tweede set. De kwaliteit van de songs ging een trapje omhoog en de temperatuur steeg met enkele graden. Het publiek ging mee in het verhaal van de band en amuseerde zich te pletter. Pat en zijn Goners gingen op het zelfde elan verder en we kregen o.a. ‘Turn Light Low’, ‘One Piece Time’, ‘900 Miles’, ‘CoalTrain’ en de geweldige truckersong ‘Six Days On The Road’ op ons bord. ‘Georgia Fast Train’ mocht deze tweede set afsluiten doch het dolenthousiaste publiek liet de band niet onmiddellijk gaan en de jongens gaven ons nog twee “encores” vooraleer we huiswaarts dienden te keren met onder andere ‘Make It Back Home’.

Ik moet zeggen dat dit optreden weer eens een voltreffer bleek te zijn. Zeer aangenaam en voor iedereen toegankelijke muziek, ik heb er weer eens van genoten. Wie Pat Reedy nog eens wil zien, kan tussen 22 en 24 juni terecht op het Muddy Roots festival in Waarloos.
Ik van mijn kant reed tevreden terug naar huis…Yiihaaaa….hi ho Silver!!!

Marcel